Featured วิธีถอดกายทิพย์ที่คุณก็ทำได้

เคยถอดจิตไปท่องสวรรค์บ้างไหมครับเล่าไห้ฟังทีครับอยากฟัง

 

ท่องสรรค์กามโลกีย์..มิอยากเล่า
ขอแบ่งเบา..เล่าให้ฟัง..อย่าสงสัย
กามภพ..ขึ้นไปเที่ยว..มิทันไร
ก็บรรลัย...ทั้งสองข้าง...ระหว่างภพ

หากจะตั้งจิต..ไปที่ไหน..อาลัยเถิด
ขอให้เกิด..สิ่งมงคล....มิรู้จบ
อย่าแสวงหา...อาลัย..ในทางลบ
จะสงบ..ในทางธรรม..ย้ำที่เดิม

สิทธิ กัจจัง ปิยัง มะมะ
ขอเดชะ..บุญใดให้ส่งเสริม
แม้นหากใคร..ฝ่าฝืนจิตคิด..เพิ่มเติม
ก็แค่เริ่ม..เป็นไม่รอด....ตลอดทาง

เอโก นาโถ ปัตติยา วาจาสิทธิ์
หากใครคิด..ก่อบุญ..เป็นทุนสร้าง
ขอบุญนำ...ธรรมนำเกาะ..มิวายวาง
สิ้นหนทาง...นิรทุกข์..แต่โดยพลัน

สาธุ.. ถ้าท่านสำรวจศีลของตัวเองเรียบร้อย..และพิจารณาในเขตในธรรม..อันรอบคอบ..ท่านจะไปที่ใดก็จงให้สำเร็จเถิด..ขอรับ

 

จะถอดกาย หรือไม่ถอด หารอดไม่
ไม่ให้ตาย ย้ายร่าง ไปสร้างฝัน
ทุกวันนี้ เราถอดกาย อยู่ทุกวัน
เห็นไหมนั่น จิตฉัน เตลิดไกล!

 

ขอโอม..อ่านคาถา..มหาเวทย์
แก้อาเพท..แห่งเทวัน...ชั้นบุพผา
จับผูกมัด..รัดรึง...ตรึงบูชา
แล้วกล่าวว่า...ออแอ อออา ฯ มหามนต์

ก่อนเสกร่าย...พจนา..ภาษาทิพย์
จงกำหยิบ..นะโม..พุทโธ ใส่
ถัดจากนั้น..เอ่ยเบา..เบา.(.เอา.สั้น..สั้น.)ให้เข้าใจ
คือความนัย...ออแอ อออา เมตตา พุทโธ


พระอาจารย์.เสาร์ กันตสีโล...ในอดีต..ท่านเป็นพระบูรพาจารย์..โดยแท้..โดยมีศิษย์เอกคือ..หลวงปู่มั่น ภูริทัตตเถระ..และศิษย์คนสุดท้าย..ที่ยอมรับว่า..เป็นศิษย์..คือสามเณรพุธ..หรือหลวงพ่อพุธ ฐานิโย แห่งวัดป่าสาลวัน จังหวัดนครราชสีมา...(จากหนังสือประวัติหลวงปู่เสาร์ กันตสีโล)

ในบรรดาพระป่ากัมมัฏฐานสายวัดป่า..มีพระเถระอาจาริยะ..อันงดงามรูปหนึ่ง..ซึ่งมีฉายาว่า...อตุโล..เป็นอาจารย์สายงดจิต...หรือไม่ส่งจิตออกนอก
และเป็นอาจารย์รูปเดียว..เท่านั้น..(หรือจะมีมากกว่านั้น..)
ที่พระอาจารย์มั่น ภูริทัตตะเถระ...เย็บจีวรให้..ตลอดหนึ่งไตรมาส...สาเหตุที่ใช้เวลาในการเย็บนาน...เพราะท่านอยู่ในวัยร่วงโรย
แห่งสังขาร....แต่อาศัยความเมตตาที่หลวงปู่ดุลย์ อตุโล เคยอุปปัฏฐาก.
..(จากหนังสือ อตุโล )

 

ช่วงเข้าพรรษามีอะไรอัพเดทไหมครับอาจารย์

 

การที่จะถอดกายทิพย์ได้ ต้องฝึกสมาธิบ่อยมากมั้ย ? เพราะว่าถ้าจะหายใจเข้าออกไม่กี่ครั้งแล้วถึงฌาน4เนี่ย ผมว่าจิตมันจะต้องมีความคุ้นเคยกับสมาธิจริงๆ ผมก็สนใจการถอดจิต อยากรู้อีกมิตินึงว่าเป็นอย่างไร

 

แยกดีๆนะครับ ว่าส่งจิต กับ ถอดกายทิพย์
กิริยามันต่างกันนะครับ กายทิพย์แบบฟูล
ออฟชั่น ไม่ง่ายๆแน่ๆ และมีความเสี่ยงสูง
ควรมีพันธมิตรทางภพภูมิและครูบาร์อาจารย์
คอยดูแลร่วมด้วยครับ

การถอดกายทิพย์ เราจะต้องมีส่วนร่วมใน
สภาพแวดล้อมๆนั้นๆ และมันไม่เงียบๆแน่นอนครับ
ลองคิดดู แค่นั่งสมาธิพอสงบหน่อย
ยังได้ยินเสียงภายนอกแทบชัด
ถ้ายิ่ง ตัดกายได้ชั่วคราว
เหลือแต่ส่วนนามธรรมหรือจิตจะดังแต่ไหน
ฝากไปพิจารณาให้ดีๆนะครับ

ส่วนส่งจิตนั้น แค่ไปดูเฉยๆนะครับ
พวกนี้ระดับอุปจารสมาธิก็ไปได้แล้วครับ
ที่ปลอดภัยกัน เพราะมักจะไปด้วยการขอบารมีก่อน.....

เพราะถ้าระดับโปรซีรีย์จริงๆ ให้ถอดกายทิพย์ได้
ก็ไม่มีใครสามารถไปเกินชั้นพรหมได้
ส่วนส่งจิต โดยมากจะไปในชั้นระดับกันโลก
หรือไม่ก็ชั้นยามา...ที่ไปได้เกินส่วนมากจะขอบารมีกัน
หรือถ้าใครโปรหน่อย อาจไปดุสิตได้....
ส่วนส่งจิตมีข้อดีคือ อาจจะไปได้ไกลมากๆก็เป็นได้....
แต่พวกนี้ จริงๆแล้ว มันเป็นแค่ระดับเริ่มต้น
ไม่ถือว่าเป็นระดับใช้งานนะครับ
เพราะในระดับท่านที่ใช้งานจะไม่ทำกัน

ปัจจุบันนี้ จะอยู่เฉยๆแล้วสร้างให้มาปรากฏ
อยู่บนอากาศแทน
เคยสังเกตุห่มเหลืองมีชื่อ ที่มักมองข้ามศรีษะเราไหมครับ
นั่นหละครับเป็นระดับใช้งานครับ.....

ไม่มีใครมานั่งหลับตา นั่งสมาธิอะไรหรอกครับ
เพราะมันไม่ทันกินครับ....

และการจะทำทั้ง ๒ อย่างได้ เราจะต้องมีสติทางธรรมก่อนนะครับ
เรียกว่า มันไปไหน สติทางธรรมตามไปด้วย
ไม่งั้น แม้ว่าการไปดูเหมือนไม่ยึด แต่มันกิเลสอย่างหนึ่ง
เรียกว่า กิเลสธรรม คือ มันจะทำให้เราไม่สนใจ
ในเรื่องสติ ปัญญาเพื่อลดละกิเลส
และจะโน้มให้เราสนใจแต่เรื่องๆพิเศษๆ ที่
ไม่ใช่แนวทางหลักของพุทธศาสนาครับ
ดังนั้นต้องระมัดระวังเรื่องแบบนี้ให้ดีนะครับ

ปล.เล่าให้ฟังเฉยๆนะครับ...

 

สวัสดีครับ
พอดีสนใจศึกษาเรื่องการถอดกายทิพย์ในเชิงปฏิบัติอยู่พอดี ค้นพบข้อมูลในเวบนี้เลยแวะเข้ามาอ่านเนื้อหาในกระทู้นี้ ได้รับความเห็นข้อมูล จากการถ่ายทอดเรื่องเล่าและประสบการณ์ + แนวทางมากมายเลย ขอบคุณเจ้าของกระทู้และเพื่อนๆในบอร์ดมากครับที่เล่าเรื่องน่าสนใจและติดตาม ผมเองสนใจศาสตร์ลึกลับทางด้านจิตวิญญาณแนวทางพุทธ-อภิญญา แบบนี้พอสมควร จึงอยากรบกวนสอบถามท่านปฐมฌานเพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลและประสบการณ์เพื่อพัฒนาองค์ความรู้ด้านศาสตร์ลึกลับนี้ใน 4 ประเด็นหัวข้อดังต่อไปนี้ครับ

ปุจฉา..
1. หากการถอดกายทิพย์ ด้วยทิพย์อำนาจแห่งจิตหรือมหาสตินั้นมีอยู่ ซึ่งรับรู้ได้ด้วยตนเอง (ส่วนคนอื่นอาจรับรู้หรือก็ไม่อาจรู้ก็ได้) สิ่งที่ผลักดันให้จิตมีอำนาจและกายทิพย์ค้นหาช่องทางแห่งการออกรูประตูกายหยาบได้นั้นอะไรคือเหตุปัจจัยกันแน่ครับ แล้วสิ่งนั้นมีกลไกในการทำงานอย่างไรครับขอท่านช่วยกรุณาอธิบายให้ผมได้รับทราบและเป็นวิทยาทานต่อกัลยามิตรผู้สนใจร่วมศึกษาประเด็นนี้ด้วยครับ
2. ในการทำงานระดับอำนาจจิตนั้น มีการเชื่อมโยงหรือสัมพันธ์กันอย่างไรกับจิตใต้สำนึก และสิ่งที่เห็นหรือที่วัดค่าหรือประเมินได้ในระดับนามธรรม-ระดับจิตละเอียดหรือสภาพอารมณ์ ได้นั้นคือข้อมูลในระดับสายสัญญาสายเส้นไหนครับ?
3. ในความเป็นจริงด้านวัตถุ และโลกของกายทิพย์ที่ท่องเที่ยวได้นั้นสามารถอุปมาให้เป็นสิ่งเดียวกันกับโลกียมิติได้หรือไม่ครับจริงแท้ประการใด มันต่างจากมิติแห่งความฝันหรือโลกแห่งจินตนาการในเฉพาะบุคคลแค่ไหน และมันต่างจากการมโนหรืออุปทานอย่างไรบ้างครับ หรือมันต่างจากความรู้สึกที่สัมผัสด้วยผัสสะของกายหยาบ ที่สามารถจับต้องเป็นรูปธรรมได้อย่างไรครับ
4. ทำไมบางทีเรามักรับทราบถึงแนวคิดที่ได้กล่าวว่าพระพุทธเจ้าฯพระองค์ท่านไม่สนับสนุนด้านอภิญญาครับ การฝึกกายทิพย์อำนาจ มีข้อดีข้อเสียยังไงบ้างทำไมพระพุทธองค์ไม่ส่งเสริมครับ ดังนั้นเป้าหมายการฝึกด้านอภิญญาหลักๆ เลยฝึกไปเพื่อสิ่งใดกันแน่แล้วเป้าหมายของสายอภิญญาแท้จริงแล้วคืออะไรกันแน่ครับ

ขอบพระคุณสำหรับข้อแนะนำและชี้แจงเพื่อให้รู้และกระจ่างด้านนี้ให้มากขึ้นด้วยนะครับ

หากท่านสะดวก ถ้าเป็นไปได้รบกวนท่านถอดกายทิพย์มาช่วยตรวจสอบว่าผมติดขัดจุดไหน ทำไมถึงยังไม่ชัดเจนในเรื่องนี้หรือยังฝึกไม่สำเร็จสักที หรือท่านพอจะเข้ามาแนะนำวิธีการฝึกด้านนี้ที่เหมาะกับตัวผมด้วยพอจะได้ไหมครับ ต้องนัดสถานที่ วัน หรือเวลาไหมครับว่าท่านสามารถสื่อสารจิตกับผมเพื่อชี้แนะได้ ช่วงเวลาไหนบ้างครับ ผมจะได้นั่งสมาธิรอ

ขอบพระคุณที่ชี้แนะครับ
ขอแสดงความนับถือ

 

ขอให้ท่าน..ลองฝึกปฏิบัติ..เลยขอรับ..หากแม้นเกล้าฯ..ตอบท่าน..ก็ยังมิกระจ่างอยู่ดี...ตามที่เคยลงไว้ครั้งแรก...
...ทำเกิดจากการทำสมาธิ...
..แต่มันยังมีวิธี..เร็วกว่านั้น.....
..คือสวดมนต์..เสร็จ..อธิษจิต..แผ่เมตตา..ในสถานที่จะไป..และวางจิตให้เป็นอุเบกขา...ทุกอย่างก็ดับพรึบ..แบบนี้เร็วกว่า...
...
...เกล้าฯเอง..ทำเพื่อให้หาย..สงสัย..ในเรื่องภพภูมิเท่านั้น....
..ทุกวันนี้..หายสงสัยแล้ว...
...จึงได้..ข้อสรุปส่วนตัวว่า...
..ที่ท่านทำยังไม่ได้...
..
เพราะท่านยังทำไม่ถึง...ถ้าท่านทำถึง..ก็จะรู้เอง.ขอรับ

...ให้ท่านถามตัวเองว่า...ท่านฝึกถอดกายทิพย์ไปทำไม?
ท่านเป็นคนขี้สงสัยเหมือนเกล้าฯไหม..
ถ้าคำตอบ..คือใช่..
รายละเอียด..มีครบแล้ว
ขอให้เปิดอ่านทุกหน้า...
..
..สิ่งที่ได้จากการฝึก...
.เบสิค..เลยเริ่มไหว้พระ.สวดมนต์..
ฝึกทำวิปัสนา..จงกรมเจริญสติ..
ฝึกนั่งสมาธิ..
..
ส่วนเรื่องการถอดกายทิพย์...มันเป็นผลพลอยได้..เฉยๆ..
อย่ามุ่งหวัง..เรื่องฤทธิ์.อภิญา..
..
ถ้าหากเป็นไปได้...ก็ไปอยู่วัดบ้าง..เริ่มแรกวัดบ้าน..และวัดป่าบ้าง...ฝึกบ่อยๆเนืองๆ
เดี่ยวก็จะมีความวิเวก..เมื่อจิตวิเวก...ก็จะสงบ...ขอรับ
..
.

 

อนุโมทนาครับสำหรับผมการฝึกถอดกายพรรษานี้ยังไม่ไปไหนเลยครับ

 

สวัสดีค่ะ

ขอบคุณสำหรับกระทู้นี้นะคะ กำลังหาข้อมูลเรื่องถอดกายทิพย์ ส่วนตัวปฏิบัติธรรมอย่างจริงจังต่อเนื่องมาร่วมสิบกว่าปี รักษาศีลห้า และ ฝึกสมาธิโดยใช้อานาปาณสติ สลับกับ ดูร่างกายเคลื่อนไหว (สัมปชัญญะบรรพ) สลับกับดูจิต

เกิดถอดกายทิพย์เองโดยไม่ได้ตั้งใจตั้งแต่ราวเจ็ดแปดปีที่แล้ว ครั้งแรกออกไปในท่านอน เหาะแบบนอนหงายเห็นอะไรไม่ชัดเหมือนเหลือบดูได้ข้างๆ บ้างช่วงจะเหาะแหวกอากาศเร็ว รู้สึกถึงลมเย็นสบายมาปะทะ พอสมาธิตกจะเหมือนรถที่น้ำมันกำลังจะหมดค่อยๆช้าลงจนดับ แล้วก็จะกลับเข้ากายหยาบ เคยตกใจกายทิพย์กระโจนกลับแล้วเหมือนเข้าไม่พอดีหรือยังไงไม่ทราบค่ะ กายหยาบสั่นพับๆเหมือนไฟฟ้าช็อต ตอนนั้นกลัวมากนึกถึงสมเด็จโต สักพักนึงจิตรวมคลายออกแล้วก็กลับเข้าร่างได้ปกติ

หลายปีมาเนี่กายทิพย์ออกเที่ยวเป็นระยะ สังเกตว่ากายทิพย์จะออกทางหัวด้านบน ไม่แน่ใจว่าเรียกว่าอะไร น่าจะกระหม่อม ตอนเข้าและออกจะเหมือนมีไฟฟ้าอยู่ตรงนั้น กายหยาบก็จะชาๆเหมือนมีไฟฟ้าอ่อนๆ แต่ทุกครั้งก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนอกจากจะเล่าให้คนทางบ้านฟังบ้าง และไม่คิดว่าจะมีผลเสียหรือผลดีอย่างไรกับการปฏิบัติธรรม เพราะสติยังเกิดทั้งวันทั้งคืน จิตสามารถรู้สึกตัวขึ้นในความฝันได้ ส่วนใหญ่จิตจะไม่ยอมฝันต่อแต่จะดันกายหยาบให้ตื่น (เวลาดันจิตจะใช้แรงเยอะโดยเฉพาะเวลาร่างกายเหนื่อยและหลับลึก) จิตดันฝ่าความมืดมาปลุกกายหยาบ จึงแยกแยะได้ชัดระหว่างถอดกายทิพย์กับฝัน เพราะมันไม่เหมือนกันเลยจริงๆ

แต่ล่าสุดเมื่อสองวันก่อนจิตถอดกายทิพย์ออกไปแล้วถูกยักษ์จับตัวเอาไว้ ตอนนั้นกลัวไม่มาก(แปลกทั้งๆที่ธรรมดาจะกลัวมาก) จิตท่องพาหุงไปเรื่อยๆได้สี่ท่อน น่าจะถึงท่อน อุคขิตตะ (ท่อนองคุลีมาล) ยักษ์ก็ปล่อยตัวแล้วจึงกลับเข้าร่างได้ จากนั้นเลยเริ่มกังวลว่า ถอดกายทิพย์ไปอาจเกิดอันตรายได้ เลยเข้ามาหาข้อมูลจนเจอกระทู้นี้เข้าค่ะ

รบกวนสอบถามท่านปฐมฌาณและผู้รู้ว่าควรจะปฏิบัติต่ออย่างไรดีคะ ส่วนใหญ่ไม่ได้อยากถอดเลยนะคะ แต่ถ้าร่างกายเหนื่อย สมาธิดี แล้วจิตตื่น แยกกายกับจิตนอน ก็จะถอดกายทิพย์ออกไปทุกทีเลยค่ะ ห้ามไม่ได้

 

สาธุ..
ขออนุโมทนาบุญ.กับคุณ sitang.ขอรับ..ที่ท่านปฏิบัติธรรมได้ยอดเยี่ยม..และบอกเคล็ดลับการเอาตัวรอด...
..
การถอดกายทิพย์..
ย่อมมีอันตรายทางจิต..อย่างหลีกเลี่ยงมิได้.
แต่ด้วยบุญกุศล..แต่ละดวงจิต..
ก็จะมีทางรอดกลับมาเอง..ขอรับ..
..
แต่คนที่มีอุปนิสัย..ดวงจิตออกท่องเที่ยว...ก็จะมีผลเสียตามมา..คือหลับไม่สนิท..พักผ่อนได้ไม่เต็มที่..
..
วิธีแก้..สำหรับเกล้าฯ...เดินจงกรม..วันละ5 ถึง 6 ชั่วโมง.3 เดือน.ทุกวันเว้นแต่อาพาธ(ตอนเป็นพระ)พิจารณา..อสุภะกัมมัฏฐาน..เนืองๆ..ผลที่ได้เวลานอน....ไม่ปรากฎว่าหลังจากปฏิบัติ..เกือบ 3 ปี..ไม่เห็นกายทิพย์..ตัวเอง..ออกท่องเที่ยวเลย...
....แต่ถ้าหากฝัน...ก็จะเป็น..เหตุการณ์ของความฝัน..จะตามมาภายหลัง...ให้คอยตรวจสอบ...แห่งความฝันนั้นๆ...
..
.....สาเหตุ..ที่ไม่ได้เล่าเรื่องถอดกายทิพย์..ก็เพราะไม่มีกายทิพย์สักกาย..ออกท่องเที่ยวนี้แหละขอรับ..หรือมันสิ้นความสงสัยเรื่องภพภูมิ...หรืออย่างไรก็มิทราบได้..จิตมันก็เฉยๆ...ปฏิบัติจนร่างกายซูบผอม..และเกิด..สัญญาวิปลาส...คือคิดว่า..ตัวเองสำเร็จแต่ภายหลังจึงเห็นกิเลส..ตัวเอง..จึงได้สติ..กลับคืนมา.ว่าตัวเองยังไม่ถึงไหน...มีแต่กิเลสล้วนๆ.ขอรับ

..แต่ถ้าหากถอด

กายทิพย์ล่าสุด..หลังไปเจริญสติมา..มีครั้งเดียว...กลางปีนี้
..เป็นการออกทีเผลอ...คือเผลอออกไปเจอยักษ์...พอเจอยักษ์..กายทิพย์ก็สู้โดยฟาด..สายสร้อย..ที่มีพระ..ที่ชอบห้อยคอ..
ฟาดใส่หน้ายักษ์..ยักษ์ตกใจ..หยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง..
..แต่ไม่ยอมหนี..
..พอยักษ์ไม่หนี...
.ก็ใจคอไม่ดี....
..จึงกล่าวคาถา..ของ..สำเร็จลุน แห่งแขวงจำปาสัก ประเทศลาว..
กล่าวว่า..
..วา โธ โน อะ มะ มะวา (คาถาตวาดหิมพานต์)
ปรากฎว่า...หลังกล่าวเสร็จ...ตัวเกล้าฯ..เหาะหนียักษ์..เหมือน..วิถีกระสุนที่ยิงจากที่หนึ่ง...ไปยังอีกที่หนึ่ง...จนยักษ์งง..ในพลังไฮท์สปีด..หนีตายของเกล้าฯ..
ขอรับ..

ที่ภาวนา..คาถานี้..มีเรื่องเล่าว่า..หลวงพ่อโต คงคะปัญญา..ตามประวัติท่านภาวนา.จนล่องหนหายตัว...
..
.......เกล้าฯ..ก็นำมาภาวนาทดสอบดู..นานแล้ว..หลายปี..พึ่งทราบผลเช่นนี้..ขอรับ...
ท่านสมาชิกท่านอื่น..
มีวิธี..เอาตัวรอดเช่นใด..ก็เชิญบอกเล่า..
แชร์ประสบการณ์ได้..ขอรับ

 

สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขออนุโมทนา กับ ท่านปฐมฌาณ ที่ปฏิบัติจนกิเลสหลอกไม่ได้ นับถือๆค่ะ คนส่วนใหญ่ปฏิบัติแล้วโดนวิปัสสนูปกิเลสเล่นงานจนคิดว่าตนบรรลุมรรคผลขั้นสูง แล้วไม่ยอมแอบดูกิเลสตนเอง (กลัวเจอ5555) รู้ว่าเขาหลอกแต่เต็มใจให้หลอก แม้ครูบาอาจารย์เตือนสติยังไงก็ไม่ฟัง อันนี้ก็ต้องแล้วแต่เขา

ส่วนตัวSitang เองนั้น กิเลสก็ยังอยู่ครบถ้วนกระบวนความเจ้าค่ะ แม้ปฏิบัติมานานหลายปี แต่ไม่เคยสนใจอิทธิฤทธิ์ปาฏิหารย์ ตั้งหน้าตั้งตาขยันปฏิบัติ ก็เพื่อความพ้นทุกข์ถ่ายเดียว ยังงงอยู่เหมือนกันว่าไหงจิตทะลึ่งถอดกายทิพย์เองซะงั้น

สรุปการถอดกายทิพย์กระทู้นี้จึงมีทั้ง คนในอยากออก และ คนนอกอยากเข้า (คนเคยถอดแต่ไม่อยากถอด กับ คนยังไม่เคยถอดแต่อยากถอดได้)

มาถึงตรงนี้จึงขอแชร์ประสบการณ์หลังจากการถอดกายทิพย์แบบไม่ได้ตั้งใจมานานหลายปีถึงทั้งข้อดีและข้อเสีย เพื่อเป็นประโยชน์แก่ผู้ปฏิบัติท่านอื่น แต่ทุกสิ่งที่กล่าวเป็นเรื่องของประสบการณ์ล้วนๆ ไม่ได้อ้างอิงจากตำรา ผิดถูกประการใด ขอน้อมรับค่ะ

ข้อดี เมื่อกายทิพย์ถอดออกไป จิตจะเห็นชัดเลยว่าร่างกายนี้ไม่ใช่เรา กายกับจิตแยกกันชัดเจน ถ้าจะตายจะเห็นเลยว่าร่างกายจะตาย ไม่รู้สึกว่าเป็นเราที่ตาย (ส่วนตัวนั้นเคยประสบเหตุการณ์เฉียดตายมาแล้ว) ส่วนข้อดีที่เพิ่งเห็นเพิ่มในปีนี้ คือ ช่วยตอกย้ำความจริง ว่าขันธ์ห้านี้ไม่ใช่เรา จิต กายทิพย์ ล้วนบังคับไม่ได้ ทุกสิ่งเป็นไปตามเหตุ ไม่ได้เป็นไปตามที่เราสั่ง

ข้อเสีย ก็อย่างที่ท่านปฐมฌาณได้กล่าวมาแล้ว ว่าอาจเกิดอันตรายแก่จิต และ ทำให้พักผ่อนได้ไม่เต็มที่ ส่วนตัวขอเพิ่มอีกข้อ คือถ้าไม่ระวัง อาจทำให้ตัวกูใหญ่ขึ้น และสำคัญตนว่ามีความพิเศษเหนือคนอื่น ซึ่งจะกลายเป็นอุปสรรคใหญ่หลวงต่อผู้ปราถนาความหลุดพ้น

ขอบคุณท่านปฐมฌาณที่แชร์วิธีให้จิตเลิกถอดกายทิพย์หนีเที่ยว แต่ขอเรียนถามต่อนิดนึงนะคะ ว่าเดินจงกรมวันละห้าถึงหกชั่วโมงนั้น เป้าหมายเพื่อเพิ่มกำลังของสติ หรือเพื่อเพิ่มกำลังในส่วนของสมาธิเจ้าคะ จะได้นำปฏิบัติถูกค่ะ

 

มันก็เรื่องไม่เป็นเรื่องทั้งนั้นถอดกายทิพย์อะไรนั้น แค่การปรุงแต่งของจิตเท่านั้นเอง ลืมได้ก็ลืมไปเถอะ เสียเวลา บนเส้นทางการพ้นทุกข์ กำหนดเข้าไปตรง กิเลสนะ ละไปเลย การปฎิบัติ ตามเห็นเกิดดับของกายและจิตเท่านั้น กิจอื่นให้ทำไปกว่านี้ไม่มีหรอก ก่อนจะเห็นอนัตตา ถ้าไม่เห็นเกิดดับ ก็เรียกว่าอนัตตาแบบตนเอง ไม่ถูกหลักอนัตตาตามพุทธะ

 

เจ้าของกระทู้ท่านก็แนะนำดีอยู่นะครับผมว่าหลายคนก็ได้ความรู้กับท่านผมละครับคนหนึ่งที่ได้ความรู้กับเจ้าของกระทู้แต่กิเลสผมยังหนาอยู่ครับ

 

ได้ยินเรื่องนี้มามาก อยากถามว่าเรื่อวแบบนี้มีผลดีอะไรกับเส้นทางอริยสัจครับ ถอดทำไม ถอดไปเพื่ออะไร ได้อะไรกับการถอดกายทิพย์อะไรนี่ เรื่องนี้มีผลเสียในทาวเดียวเท่านั้นเลยคือเกิดการรัวเรและสงสัยแก่ผู้ที่ได้ยินได้ฟัง

 

มีเทคนิคอะไรจะมาแนะนำแก้ไขได้บ้างครับเผื่อจะมีคนเข้าถึงอริยสัจได้บ้างครับ

 

การเข้าถึงอริยสัจได้ไม่มีทางอื่น ต้องเห็นว่าชีวิตนี้มีแต่ปัญหา คือเห็นชีวิตเป็นทุกข์ เมื่อเห็นว่าเป็นอย่างนี้ขบวนการหนีออกจากทุกข์จึงเกิดขึ้นได้ มีเท่านี้แหล่ะ

 

สั้นๆและแจ่มชัดดีครับขอบคุณที่แนะนำ

 

สาธุครับ..สวัสดีครับ..
เพิ่มทั้งสองอย่าง..ขอรับ
การพิจารณาอสุภะ..ถ้าหากทำเนืองๆย่อมเกิดวิราคะ..ถ้าหากพิจารณาจน..
เห็น.อสุภะอสุภัง..
..เกิดความเบื่อหน่ายคลายกำหนัด..ได้ชื่อว่าสำเร็จสมถะ..และการกำหนดสติ..พิจารณา..ตามดูตามรู้..ในกองสังขาร..เป็นการเจริญ.สติปัฏฐาน 4
ย่อมเพิ่มสมาธิและสติ....การตามดูตามรู้..เนืองๆ..ย่อมพิจารณาเห็น..การเกิดขึ้น
ตั้งอยู่..ดับไป...ย่อมเป็นหนทาง..สู่การสำเร็จวิปัสสนา..ตามคำสอนของ.พระบูรพาจารย์สายวัดป่ากัมมัฏฐาน...หลวงปู่เสาร์ กันตสีโล(จากหนังสือประวัติหลวงปู่เส่าร์ ที่บันทึกโดย หลวงพ่อพุธ ฐานิโย)

ตามธรรมดา..เกล้าฯไม่มีความเพียร..ในเรื่องเดินจงกรม..จะหนักทางนั่งสมาธิ
ทีแรก..ก็ไม่ได้เดินจงกรมเลย..แต่ไปเห็นทางจงกรม..ของพระในวัด..ก็เลยเกิดแรงบันดาลใจ...ก็เลยเริ่มแรก..เริ่ม..ตี3..จนกว่า..ถึงเวลาบิณฑบาตร..ทำอยู่หนึ่งสัปดาห์
ต่อมา..ก็ทดลอง..ตี 2 ..ก็ยังสามารถทำได้..
ต่อมา..ก็เลยทดลอง..ตั้งแต่..เที่ยงคืน.เราก็ยังสามารถ..เดินได้
..
ต่อมา..ก็เริ่ม..23.30..จนกว่า..ถึงเวลาพระบิณฑบาตร..

สาเหตุ..ที่ทำเช่นนี้..มันเป็นวัตรปฏิบัติ..อันเป็นปกติ...ของพระสายกัมมัฏฐานหลวงปู่มั่น อาทิตามประวัติ..หลวงปู่ขาว อนาลโย ท่านก็เดินวัน 5 วัน 6 ชั่วโมง..ขอรับ

อนึ่ง..เคยทดลอง..เดินตั้งแต่พลบค่ำ....จนรุ่งอรุณไหม.ทดลองเดินคืนเดียว..รู้สึก..อินทรีย์ตัวเองไม่แก่กล้า...ไม่ถูกจริต..ก็เลยเลิกราขอรับ