จริงจริงแล้ว ฉันไม่อยากตายเลย

สวัสดีครับทุกๆท่านที่หลงเข้ามาอ่าน

วันนี้ samy จะเล่าประสบการณ์จริงให้อ่านกันนะครับ
เสนอในท้องเรื่องว่า "จริงๆแล้ว ฉันไม่อยากตายเลย"
(ขอใช้ชื่อย่อของผู้ที่เกี่ยวข้องนะครับ เป็นอักษรนำหน้าชื่อครับ)

เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ในตอนนั้นผมเรียนอยู่ ม. 2 พี่สาวผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึง ชื่อว่า พี่ จ. พี่จ เป็นลูกคนจีนที่ครอบครัวไม่สนใจลูกผู้หญิงสักเท่าไร พี่จ สนิทกับพี่สาวผมมาก และผมเองก็เป็นเพื่อนสนิทกับน้องชายพี่จ ด้วยเรียกว่าสนิทกันทั้งครอบครัว พี่จ เป็นผู้หญิงที่น่ารัก ตัวใหญ่นิสัยดีมากครับ แต่ขี้น้อยใจมาก มักจะมีปากมีเสียงกับ พ่อแม่อยู่ประจำ และคิดว่าพ่อแม่ให้ความสนใจลูกผู้ชายมากกว่า แต่เท่าที่ดูแล้วก็อาจมีส่วนนะครับ
เพราะพี่จ เล่าให้พี่สาวผมฟังว่า ในสมัยที่แม่พี่เขาตั้งท้องก็พยายามที่จะกินยาขับออกมาแต่เเรกแล้ว ไม่ได้อยากให้เกิดแต่ต้นเลย แต่คงเป็นเพราะว่าต้องชดใช้กรรมครับเลยต้องเกิดออกมาจนได้ และด้วยสาเหตุนี้เองมันจึงเกิดปมในใจของพี่จ นี้อยู่ในใจ เมื่อทะเลาะกับพ่อแม่ก็จะเอามาคิดให้เสียใจทุกครั้งครับ และครั้งสุดท้ายพี่จ ก็ทะเลาะกับพ่อแม่อีกครับแรงมากครับครั้งนี้ ด้วยความที่เป็นคนที่ขี้น้อยใจ พี่จ จึงคิดฆ่าตัวตายก็ได้ไปหายาพิษที่จะกินเพื่อให้ตาย และพี่จ ก็เจอยาฆ่าหญ้า 1 ลิตร และก็กรอกใส่ปากตัวเองทั้งขวดเลย ด้วยความที่ไม่รู้ว่ายาฆ่าหญ้ามีพิษดูดซึม เมื่อเข้าสู่ร่างกายพี่จ แล้วยาก็ออกฤทธิ์กัดเนื้อเยื่อต่างๆภายในเสียจนพี่จ ทนไม่ไหวเลยวิ่งออกมาจากห้อง แล้วเรียกเฮียว่าพาหมวยไปล้างท้องที หมวยกินยาฆ่าหญ้าเข้าไป ด้วยเหตุนี้เองจริงรู้ว่าพี่จ ไม่ตั้งใจที่จะตาย เพียงแต่ต้องการที่จะทำประชดคนในครอบครัวเท่านั้น เมื่อถึง รพ.ลพ. หมอจึงทำการล้างท้องให้ แต่ด้วยความที่เป็นยาชนิดดูดซึมหมอจึงบอกว่าต้องทำใจนะครับหมอล้างไม่หมดหลอกครับ ยาได้ดูดซึมเข้าส่วนต่างๆแล้วครับ พี่สาวผมได้ไปเยี่ยมที่ รพ.ในวันแรกพี่จ ก็เล่าให้ฟังในทุกเรื่อง พี่เขาคงคิดว่ารอดแล้วที่หมอล้างท้องได้ แต่ทุกคนไม่ได้บอกพี่เขา วันแรกกินอาหารอะไรก็อวกออกจนหมด ปวดท้องมากครับ วันที่2เล็บและปลายนิ้วทั้งมือและเท้าก็เริ่มเขียว ชำเน่า พี่ผมก็ยังคงนอนเฝ้าพี่เขาอยูพี่จ บอกว่าทรมานมากเลย (ส) ชื่อพี่ผม เมื่อเข้าวันที่3 พี่ผมบอกว่าพี่จ ผมร่วง พูดออกมามีกลิ่นเหม็นเน่ามาก เพราะว่าอวัยวะภายใน นั้นเน่า และถูกยาทำลายหมดแล้ว ผมจำไม่ได้ว่าพี่จ ตายในวันที่ 3หรือ4 แต่สาเหตุที่แก่ตายช้าคือ พี่จ เป็นคนตัวใหญ่ และยาส่วนหนึงหมอได้ล้างออกไปบ้างแล้ว จึงทำให้แกอยู่ได้อีกหลายวันครับ พี่จ เธอร้องไห้จนน้ำตาไม่มีจะออกเลยครับ ทั้งกลัวตาย ทั้งเสียใจ แล้วอยากมีชีวิตอยู่ให้ได้ แกสู้จนไม่ไหวแล้วจริงๆ แกจึงสิ้นลมอย่างหน้าเสียดาย


อันนี้เป็นตอนแรกครับ ผมต้องการให้เป็นอุทาหรณ์ว่า ให้ทุกคนมีจิตใจที่เข้มแข็งหนักแน่น และให้ทราบถึงพิษของยาฆ่าหญ้า(ชนิดดูดซึม)ที่ไม่ว่าจะอมไว้ในปากก็ตามสามารถทำให้ตายได้ครับ เพราะยาจะซึมผ่านเนื้อเยื่อต่างๆได้ครับ ถ้าต้องการประชดจริงๆ ก็ให้อ่านฉลากสักนิดดูว่ายากลุ่มไหน กินไปแล้วล้างท้องได้หรือปล่าว เดี่ยวจะตายจริงๆเอาไม่รู้ด้วยครับ

ภาค2เป็นผีแล้ว อีกเดี๋ยวนะครับ

 

ภาค 2 มาแล้วครับ

(b-green)

เมื่อพี่จ ตายไปได้ประมาณไม่เกินร้อยวันเห็นจะได้ผมกับพี่สาวก็ไปเยี่ยมพี่คนกลางที่ จังหวัดอุทัยฯ บ้านที่นั้นอยู่หลังวัด ซึ่งหลังวัดเป็นป่าช้าของวัด
วันนั้นพี่คนโตผมนึกยังไงไม่รู้ก็บอกกับผมและพี่คนกลางว่าเราลองเรียกพี่จ มาหาดีไหม ก็ตามพาสาเด็กอยากรู้อยากเห็นครับเลยตกลง เพราะคิดว่าพี่จ เป็นคนดีตายแล้วคงเป็นผีที่ดีด้วย พี่ผมเลยจุดธูปเรียกพี่จ มาหาที่บ้านที่อุทัยฯ แล้วจุดธูปบอกศาลพระภูมิที่นั้นว่าถ้ามีวิญญาณของคนที่ชื่อนี้ อายุ วันตาย อย่างที่ได้บอกมานี้ ขอให้เขาเข้ามาได้ แล้วก็ปักธูป ปรากฎว่าไม่ถึง5นาที ไฟในบ้านก็ดับลงอย่างไม่มีสาเหตุ และอีกครู่เดียวเสียงหมาก็เห่าหอนกันตั้งแต่ถนนใหญ่ รับกันเข้ามาตลอดทางเหมือนกับเห่าคนแต่เสียของหมาที่เห่าหอนนั้นมันแปลกกว่าเห่าคนอยู่มากครับ เรียกว่าหอนกันขาดใจเลย ตอนนั้ผมกับพี่ก็เริ่มเหงื่อตกกันแล้วครับทุกคนมายืนรวมอยู่ไกล้กัน และแล้วเสียงหมาหอนก็เริ่มเลี้ยวเข้ามาในซอยบ้านผมเข้าแล้วเจ้ามะยมหมาไทยผสมโดเวอแมนก็เกิดอาการหูตั้ง ตาเหลือก เดินตัวแกรงเข้าหาประตูแล้วก็ส่งเสียงหอนรับแบบสุดเสียงเล่นเอาวงเริ่มแตกแล้วครับตอนนี้ผมนึกในใจแล้วว่า พี่จ มาแล้วแต่ไม่มีใครกล้าพูดออกมาและแล้วเสียงหมาหอนก็หยุดลงตรงหน้าประตูบ้านผม เหลือแต่เจ้ามะยมที่หอน เห่า อย่างเอาเป็นเอาตายอยู่หน้าประตูบ้านพี่คนกลางผมเริ่มร้องไห้แล้วพี่คนโตเลยดุเจ้ามะยมว่าพอแล้วอย่าหอน สักพักมะยมก็เดินอย่างช้าๆ และดมเหมือนดมอะไรบางอย่างมาตลอดจนมาหยุดอยู่ที่พี่สาวคนโตของผมแล้วมันก็ครางหงิงๆ เหมือนกับกำลังเจอคนแปลกหน้า มันวิ่งวนรอบตัวพี่สาวผมอยู่หลายรอบ และที่ทุกคนรู้ว่าพี่ จ อยู่ตรงหน้าพี่ผมก็คือ กลิ่นเน่าเหม็นมากครับ เหม็นเหมือนกับกลิ่นปากของพี่จ ก่อนที่จะตายนั้นหละครับ
พี่ผมเขาเป็นคนที่จิตแข็งที่สุดในบ้านก็เลยบอกพี่จ ออกไปว่า จ เราไม่ได้ให้ตัวเองมาแบบนี้นะ เราให้มาเข้าฝัน จ มาแบบนี้น้องเรากล้านะ จ กลับไปได้แล้ว น้องเราไม่ไหวแล้ว สักครู่กลิ่นก็หายไป ไฟก็ติดขึ้น
เหตุการที่เกิด นับจากจุดธูปจนถึงไฟติด กินเวลาประมาณ10 นาที่เลยครับ


เดี๋ยวมี ภาค3ครับ เป็นการเข้าฝันครับ

 

รออ่านอยู่เหมือนกันค่ะ

 

อ้าว...เงียบ ครับถ้าจะประชดนะครับ ง่ายมาก ๆ เหมือนมากและปลอดภัยครับ น้ำยาล้างจานครับ เน้น ล้างจานเท่านั้น ห้ามอย่างอื่น ถ้าเป็นน้ำยาล้างห้องน้ำก็ตายเหมือนกัน มันปลอดภัยเพราะไม่ระคายเคืองทางเดินอาหาร แต่ทำให้คลื่นไส้อาเจียน แล้วมีฟองออกมาด้วย ต่อจากนั้นก็แกล้งชัก และน้ำลายฟูมปากพอเป็นพิธี ...ต่อจากนั้นก็คิดเอาเองครับ....เฮ้อ...

 

จะประชดอย่างไรก็อย่าเลยครับ มันบาปมากนัก การทำร้ายตัวเองนี่ไม่ดีแน่นอน

แต่ผมเชื่อนะครับว่า คนที่เข้ามาในเวปนี้ได้คงจะไม่ทำอย่างนี้แน่

 

มาแล้วมาแล้ว

ภาค 3 มาแล้วครับ

ตอนนี้ พี่จ มาเข้าฝันพี่สาวผมแล้ว

หลังจากเหตุการณ์ที่บ้านที่อุทัยฯ ไม่นาน พี่จ ก็มาเข้าฝันพี่ ผมเป็นครั้งแรก เป็นเพราะว่าพี่จ ต้องทนทุกทรมานมากหลังจากที่ตัวเองฆ่าตัวตาย ในฝันนั้นพี่จ ได้มาเรียก (สร)ๆ (ชื่อพี่ผม) เค้าลำบากมากเลย และก็นั่งคุยกับพี่ผมอยู่สักครู่ แล้วก็ชวนให้เดินไปด้วยกัน ในฝันสิ่งที่แตกต่างกันระหว่างคนทั้งคู่คือ พี่สาวของผมมีเสื้อผ้าที่มีสีสันที่สดใส แต่พี่จ มีเพียงเสื้อผ้าที่ขาด สกปรก เป็นเหมือนผ้าดิบที่เก่าๆ ในมืออีกข้างฝูกถุงอะไรบ้างอย่างไว้ เป็นถุงสีขาว ไว้ที่ข้อมือ พี่จ ดูแล้วผอมมาก จากตอนที่มีชีวิตอยู่เป็นคนเจ้าเนื้อ แต่เมื่อตายไปแล้วผอมมากเลย เมื่อเดินไปสักครู่หนึ่งพี่จ ก็บอกว่า ส ไปอยู่กับเราไหม พี่ผมก็ถามว่า จ อยู่ที่ไหนหละ พี่จ ก็เดินจูงมือพี่ของผมไป และได้ไปหยุดที่ริมถนนสายหนึ่งที่พี่ผมบอกว่าไม่เคยเห็นในโลก เป็นถนนที่ใหญ่มากมีหลายเลน รถที่วิ่งอยู่ในถนนนั้นวิ่งเร็วมากและก็เยอะมากชนิดที่คันชนคันเลย ไม่สามารถที่จะข้ามไปได้เลย แต่พี่จิ.. ก็ข้ามไปอีกฝั่งได้อย่างง่ายดาย
พี่ผมพยายามข้ามไปแต่ก็ไปไม่ได้ เพราะรถมันเยอะมาก พอมองไปอีกฝั่งก็เห็นเป็น เมืองที่ไม่มีสีสัน เป็นภาพขาว-ดำ มัวๆ เหมือนเมืองในหมอก และก็สกปรกมีขยะ ถุงพลาสติก ปลิวไปมาดูแล้วไม่หน้าอยู่พี่ผมก็หันกับมามองข้างหลังแล้วก็เห็น เมืองที่เราอยู่กัน มีสีสันที่สวยงามแล้วก็หันกลับไปดูพี่จ แต่พี่จ ก็ไม่อยู่เสียแล้ว พี่ผมเลยตื่นด้วยความตกใจ แล้วพอเช้าพี่ผมก็มาเล่าความฝันให้ทุกคนฟัง มีแม่ใหญ่กับผู้ใหญ่หลายคนที่จะแก้ฝันให้ และผมก็ฟังอยู่ด้วย

ซึ่งผู้ใหญ่ทุกคนมีความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่า พี่จ มาบอกครั้งสุดท้ายว่าจะไปแล้วคือไม่ได้เป็นสัมพเวศีอีกแล้วต้องไปใช้กรรมในอบายภมิแล้วจึงมาบอกเพื่อนสนิทที่สุด ที่ญาติทุกคนของพี่จ ไม่เคยได้รู้ได้เห็น ในตอนที่เขามีชีวิตอยู่พี่จ ก็รู้จักกับบ้านของผมเหมือนกับเป็นคนในบ้าน เหตุก็อาจมาจากที่บ้านเขาเองไม่ให้ความสนใจเขาเท่าที่ควร และในความฝันแม่ใหญ่ได้บอกว่า ถุงที่ฝูกที่มือของพี่จ นั้นก็คือยาฆ่ายาที่พี่จ ใช้ฆ่าตัวตายนั้นเอง ถนนนั้นก็กั้นระหว่างเมืองเรา และเมืองของเขาไว้ถ้าเราไม่ตายก็ข้ามไปไม่ได้ ซึ่งแม่ใหญ่ผมท่านเป็นคนที่นั่งกรรมฐานได้นิ่งคนหนึ่ง ได้บอกไว้ว่า ถ้าพี่ผมข้ามถนนไปอีกฝั่งได้หละก็ คงจะกลับมาไม่ได้แล้ว

จริงๆแล้วผมอยากจะบอกชื่อเติม ประวัติของพี่จ ให้กับทุกคนรู้เเละช่วยกันนั่งกรรมฐานแผ่ส่วนกุศลให้พี่จ มากเลย แต่ก็ไม่อาจที่จะทำเช่นนั้นไปเพราะว่ามันอาจจะเป็นการละเมิดสิทธิของคนในครอบครัวของพี่เขา ถึงแม้ว่าคนในครอบครัวของพี่จ จะไม่สนใจพี่จ เลยก็ตาม

และถึงแม้เราจะนั่งกรรมฐานให้พี่จ ก็ได้รับแค่ความสบายกายเพียงชั่วพริบตา เพราะว่า การฆ่าตัวตายนั้นเป็นบาปกรรมที่ยิ่งใหญ่มาก อเวจีมหานรก ไม่สามารถจะออกมา หรือได้รับกุศลอะไรใดๆทั้งสิ้น ได้มีอาจารย์สอนกรรมฐานหลายท่านได้บอกไว้ว่า การที่จะส่งกุศลให้กับคนที่ฆ่าตัวตายนั้นให้นั่งกรรมฐานให้ เขาจะรับรู้ได้ และได้รับความสบายเพียงแค่ชัวพริบตาเดียว
แต่ถึงอย่างไรคนในบ้านผมก็ยังไม่ลืมที่จะตรวดน้ำส่งไปให้พี่จ ทุกครั้งที่นึกได้ เพราะเชื่อเหลือเกินว่าคนที่บ้านเขาเองไม่ทำให้พี่เขาหลอก

จบ ไตรภาค ไว้เพียงเท่านี้ ถ้าว่างๆผมจะโพสเรื่องของผมเองให้อ่านกันนะครับ

 

น่าสงสารจัง

 

ไม่ได้แนะนำให้ใครกินนะครับ

ผมเคยกินยาล้างเล็บประชด

แต่ไม่เป็นอะไรครับ ล้างท้องได้ทัน รุสึกสงสารพ่อแม่ตัวเองมาก

การฆ่าตัวตายเป็นบาปมากอย่าคิดทำกันเลยนะครับ

ตอนหลังพยายามกรีดข้อมือแต่ไม่เข้าครับ (ไม่ยอมเลิก- -')

 

น่ากลัวอ่ะ.......ทำให้นึกถึงตอนที่คนข้างห้องกินยาล้างห้องน้ำประชดแฟน บังเอิญวันนั้นเค๊าจัดปาร์ตี้กันในห้องพัก เลยช่วยกันพาไปล้างท้อง........คืนนั้นนอนไม่หลับทั้งคืนเลย...ไมเหรอ...ก๊อลุ้นกะเค๊าทั้งคืนหน่ะสิ ไม่ได้รู้จักกันหรอกนะ แต่เป็นห่วงแทนพ่อแม่เค๊า เราก้อช่วยภาวนาขอให้หมอช่วยได้ทัน แต่ก๊อแอบเป็นห่วงตัวเองด้วยนะ ว่าถ้าเค๊าไม่รอดแล้วสาวสวยอย่างเราจะทำยังไงฟะ เพราะตัวเองเป็นคนกลัวผี แล้วห้องพักเค๊าก้ออยู่ตรงข้ามกะเราพอดี๊ ไม่รู้จะบังเอิญไปป่ะ ไม่ต้องบอกก้อคงรู้นะว่าความกลัวทำให้คนเรานึกไปได้ต่างๆนาๆ สาระพัดสาระเพ จนนึกไปถึงว่าถ้าตายแล้วไม่ต้องมาเยี่ยมเพื่อนๆร่วมคอนโดหรอกนะ -ขอบอก- ดูเหมือนจะตลกนะ แต่ไม่เลย เนี่ยโชคดีนะที่หมอช่วยล้างท้องได้ทัน ไม่งั้น.....เฮ่อ!ทำไปได้.........

 

อย่าทำอีกนะครับ เราไม่ต้องฆ่าตัวตายประชดหลอกครับ
แค่ทำให้ คุณพ่อ คุณแม่ น้ำตาตกได้นี่นรกก็กินหัวจะแย่แล้วครับ

คิดได้ก็ขออนุโมทนา ด้วยนะครับ

 

แค่คิด ก้อ บาป
ว่าไปแล้ว ก้อเคย ทำนะ
ขออนุโมทนา กับทุกสิ่ง ที่ผ่านมา
น้องๆๆ อย่า เล่นกับชีวิต แบบนี้เลย
ขออนุโมทนา ให้ผู้เล่า
ขอกุศลผลบุญ ถึงผุ้ตายด้วย สาธุ

 

การฆ่าตัวตายนั้นน่ากลัวมาก ๆ