Featured ระวัง! กรรมจากการล่วงเกิน " ผู้มีธรรม "

ระวัง....การล่วงเกิน " ผู้มีธรรม "​

เมื่อเขียนเรื่องการใช้ไหว้วาน "ผู้ทรงธรรม" แล้ว ก็เลยอยากจะเขียนถึงเรื่อง "การล่วงเกิน "ผู้มีธรรม" ด้วย การใช้ไหว้วาน "ผู้ทรงธรรม" นั้น ก็เป็นสิ่งไม่ควรอยู่แล้ว แต่การล่วงเกิน "ผู้ทรงธรรม" หรือ "ผู้มีธรรม" นั้นหนักกว่า บาปมากกว่า เพราะเป็นการล่วงเกิน เป็นการทำร้าย "ผู้ทรงธรรม" ไม่ว่าจะเป็นทั้งกายหรือใจ หรือจะด้วยเจตนาและไม่เจตนาก็ตาม​

เพราะ "ผู้มีธรรม" และ "ผู้ทรงธรรม" นั้น คล้ายกันในความหมาย ก็คือเป็นผู้ที่ยึดถือการกระทำความดี เป็นชีวิตจิตใจ เป็นสรณะ เป็นที่พึ่งและเป็น "คนดี" ทั้งต่อหน้าและลับหลัง

คำว่าเป็นคนดีนั้น หมายความว่า....

1. ทำอะไรก็แล้วแต่.....มีประโยชน์ต่อตนเอง​

2. ทำอะไรก็แล้วแต่.....มีประโยชน์ต่อคนอื่น
3. ทำอะไรก็แล้วแต่.....ไม่สร้างเดือดร้อนต่อตนเอง
4. ทำอะไรก็แล้วแต่.....ไม่สร้างเดือดร้อนต่อคนอื่น

ต้องทำให้ได้ครบ 4 ข้อ เราจึงเรียกว่า " ความดี "​

"ผู้มีธรรม"....ต้องทำ "ความดี" ทั้งต่อหน้าและลับหลัง
"ผู้มีธรรม" นั้นมีทั้งภิกษุ สงฆ์ ผู้ทรงศีล นักบวช และฆราวาสที่มี "จิต" ดี
เราไม่มีโอกาสจะทราบได้อย่างแน่ชัด 100 เปอรเซ็นต์เลยว่า...ใครบ้างเป็น "ผู้มีธรรม" นอกจากการสังเกต และการสันนิษฐานของเราเองและผู้อื่น "ผู้มีธรรม" นั้น ตัวท่านเองก็ไม่สามารถจะพูดให้ใครฟังได้ว่าตัวเองเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เพราะบางทีตัวของ "ผู้มีธรรม" นั้นเอง ก็ยังไม่ทราบตัวท่านเองเลยว่า ท่านเป็นอย่างไร ?

เพราะความเป็น "ธรรม" นั้น มันเป็นเรื่องของ "จิตใจ" ที่เกิดขึ้นมาจากความเป็น "ธรรมชาติ" ไม่สามารถหาซื้อจากที่ใดได้ อาจจะติดมาจากอดีต แล้วมา "ปรุงแต่ง" เพิ่มขึ้นหรือลดลงได้ในภาวะปัจจุบัน เพราะฉะนั้น เมื่อเราไม่รู้ว่าใครบ้างเป็น "ผู้มีธรรม" จงอย่าได้มีความประมาท เผลอไผลไปตำหนิติเตียน หรือทำร้ายท่าน
ทั้งทางกายและใจ ด้วยใจที่เป็นอกุศล หรือต้องการประชดประชัน ตีวัวกระทบคราด ใช้คำไม่สุภาพ หรือล่วงเกินในสิ่งที่ตัวเองยังไม่รู้จริง

ความปลอดภัย เมื่อเราไม่รู้ว่าจะไป "ล่วงเกิน" ใครบ้างที่เป็น "ผู้มีธรรม" ควรทำอย่างนี้ เวลาจะออกความเห็นใด หรือกล่าวถึง ที่เป็นการกล่าวตรงข้ามกับความคิดเห็นหรือการกระทำของผู้อื่น ไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นใคร ไม่ว่าจะอยู่ต่อหน้าหรือหลับหลังใครก็ตาม ควรกล่าวถึงหรือเขียนด้วยความเป็นสุภาพชน ไม่ใช้ถ้อยคำกระแทกแดกดัน ประชดประชัน กล่าวส่อเสียด ดูหมิ่น เหยียดหยามหรือแสดงในสิ่งที่ไม่สมควรแสดง เพราะ "ผู้มีธรรม" ก็เป็นคนธรรมดา ย่อมมีความผิดพลาดได้เป็นของธรรมดา เมื่อทำผิดพลาด ก็ย่อมได้รับคำติเพื่อก่อ เพื่อสร้างสรรค์ เช่นคนอื่นได้เช่นกัน


เคยหรือไม่ ?

ที่ท่านเองเคยมีคนหมั่นไส้ท่านอย่างไม่รู้สาเหตุ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร ?​

เคยหรือไม่ ?
ที่ท่านเคยถูกดูหมิ่นเหยียดหยามจากคนอื่น บางครั้งก็ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอะไร ?​

เคยหรือไม่ ?

ที่ท่านมักจะมึนงงกับปัญหาที่เกิดขึ้น ไม่รู้ทางแก้ไข บางครั้งก็ไม่ทราบสาเหตุ​

เคยหรือไม่ ?

ที่ท่านถูกกล่าวร้ายป้ายสีจากคนอื่น ทั้งๆ ที่ท่านไม่ได้ทำ บางครั้งก็ไม่ทราบสาเหตุ​

เคยหรือไม่ ?

ที่ท่านพูดอะไรไปแล้ว ไม่มีคนเชื่อถือ หรือพูดอะไรไปแล้วคนไม่เชื่อ​

เหล่านี้คือ " กรรม " ที่ได้กล่าวล่วงเกิน " ผู้มีธรรม "


ตรงกันข้าม...ถ้าใครให้เกียรติ ให้ความเคารพ แม้ว่าจะติเพื่อก่อ หรือให้เหตุผลที่ตั้งบนความบริสุทธิ์ใจ "กรรม" ที่ได้รับก็คือ........ไปไหน ทำอะไร พูดกับใคร ไหว้วานใคร ร่วมงานบุญกับใคร เจอะเจอใคร ? ก็มีแต่คนรักใคร่ เป็นที่ชื่นชอบ เป็นที่รัก เป็นที่เคารพของหมู่ชนทั่วไป ลองสังเกตคนใกล้ตัว ไกลตัว หรือคนที่คุณรู้จัก ...ที่เป็นที่รักที่เคารพของคนทั่วไป ที่ไม่ใช่เพื่อยกยอปอปั้น ชื่นชมกันเอง (ประเภทเขียนเอง....ชมเอง หรือไหว้วานให้คนอื่นมาชมแทน) ว่าเป็นเช่นนี้หรือเปล่า ? ถ้าใช่ ก็แสดงว่าคนๆ นั้นให้ความเคารพ "ผู้มีธรรม" อย่างดี


อาจารย์ผมคนหนึ่งชื่อ อาจารย์ วิสุทธิ์ ปัญจะ เวลาท่านจะแสดงความคิดเห็นใด ต่อผู้ที่คิดว่าน่าจะเป็น "ผู้มีธรรม" ท่านมักจะขึ้นต้นว่า
" ขออนุญาต ขอสอบถามเพื่อศึกษา เพื่อเรียนรู้ ว่า ...... "

นั่นคือผู้ที่รู้ว่าอะไรควรหรือไม่ควร แต่พวกเรา..ไม่ต้องขนาดนั้น ไม่ต้องนอบน้อมขนาดนั้นก็ได้ เพียงแต่ว่า พูดคุย แสดงความคิดเห็น หรือแลกเปลี่ยนความรู้ กล่าวถึงกัน ด้วยความสุภาพอ่อนน้อม ให้เกียรติคนอื่น ใช้กริยาวาจา (ข้อเขียน) ด้วยใจที่คิดว่ากำลังคุยกับเพื่อน ไม่ใช่คุยกับคนที่เกลียดขี้หน้ากัน


การใช้วาจาตรงๆ ก็สามารถทำได้ เพราะการใช้วาจาพูดคุยกันตรง ๆ ก็สามารถใช้คำพูดหรือข้อเขียนที่อ่อนน้อม สุภาพได้ คนปากกับใจตรงกัน หรือคนที่พูดตรง ๆ ต่างจาก " คนปากพล่อย " มากมายนัก ในที่นี้ผมเพียงจะพูดถึงเรื่องการล่วงเกิน "ผู้มีธรรม" เพียงการพูด ทั้งการพูดต่อหน้าและลับหลัง การกล่าวถึง การตำหนิติเตียนด้วยความไม่ชอบ ยังไม่ได้พูดถึงการล่วงเกิน "ผู้มีธรรม" ด้วยการกระทำ

เพราะแค่ล่วงเกิน "ผู้มีธรรม" ด้วยวาจา ด้วยการกล่าวถึง ยังต้องได้รับ "กรรม" ที่หนักหนาสาหัสแล้ว ถ้าล่วงเกิน "ผู้มีธรรม" ด้วยการกระทำด้วยแล้ว จะยิ่งสาหัสสากรรจ์มาไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า

ผมได้รับการสั่งสอนจากครูบาอาจารย์หลายท่าน ให้เป็นอย่างนี้ และได้ถูกสอนให้เห็นถึงการล่วงเกิน "ผู้มีธรรม" อย่างชนิดที่ไม่ได้ถูกแค่สอนด้วยวาจา แต่ผมโดนสอนด้วยการถูกลงโทษจริงๆ จึงรู้...จึงเข้าใจว่า...การได้รับ "กรรม" จากการล่วงเกิน "ผู้มีธรรม" นั้น มันเจ็บปวดและทรมาน จึงไม่อยากให้ท่านที่พลั้งเผลอไปกล่าวล่วงเกิน "ผู้มีธรรม" ได้รับกรรมเช่นนั้น เมื่อเราไม่รู้ว่า ใครบ้างที่เป็น "ผู้มีธรรม" ก็จงอ่อนน้อมถ่อมตน ติเตียนด้วยความสุภาพ หรือแสดงความคิดเห็นด้วยใจที่ไม่มีอคติ... ทำอย่างนี้เอาไว้ก่อน...ปลอดภัยกว่ากันเยอะ

ผม (อโณทัย) ไม่ใช่ "ผู้มีธรรม" เพราะยังมีอารมณ์ มีความโกรธ ไม่ได้เป็นคนดีทั้งต่อหน้าและลับหลังตลอด 24 ชั่วโมง หรือตลอดเวลา และไม่ได้ทำความดีครบองค์ประกอบ 4ประการ จะเชื่อหรือไม่เชื่อ...ก็ตามใจท่าน ผมมีหน้าที่แค่ "บอก"

เพราะ "กรรม" ใดใครทำ คนนั้นก็เป็นคนรับครับ .........
​

อโณทัย เขตต์บรรพต​

อ้างอิงจาก
http://www.thai.to/anothai/old7.html​

 

เคยค่ะ..แต่เดี่ยวนี้ไม่มีแล้วค่ะ รู้สึกต้องทนอยู่กับสิ่งที่เคยนั้นมานานมาก รู้เลยว่ามันทุกข์ใจจริง ๆ นะ

 

จริงค่ะ และดีมาก ๆๆเลย

 

อะ เคยอ่านในเว็บของคุณอโณทัย แต่ตอนนั้นตาลายไปหน่อย
แต่คราวนี้อ่านแล้ว และเข้าใจแล้ว
ถึงว่าสิ... ที่ถามว่าเคยไหมเยอะๆอะ... ก้อยเคยมาหมดเลย

 

เห็น ดี ด้วยค่ะ
ขอบคุณนะค่ะ สำหรับสิ่งดีๆๆ

 

ผู้ทรงธรรม... ก็ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ย่อมๆนี่เอง

... สาธุเด้อ

 

เรื่องนี้ขอบอกว่า เป็นจริงครับ

 

คิดว่าสิ่งที่เกิดจากกฏแห่งกรรมนั้น จะเกิดได้เร็วมากซึ่งได้ประสบด้วยตัวเองมาแล้วหลายครั้ง แล้วทุกครั้งเราจะต้องรับทราบสิ่งที่เกิดนั้นไม่ทางตรงก็ทางอ้อม ผลที่เกิดจะเสมือนสิ่งที่ได้กระทำแก่เราเช่นกัน เราไม่จำเป็นต้องหาทางแก้แค้นใดๆหรอก ขณะเดียวกันหากเราปฏิบัติไม่ดีก็จะเกิดผลกรรมกับเราอย่างรวดเร็วเช่นกัน เราจะรู้สึกได้ว่านั่นเพราะกรรมตัวใดซึ่งทำมาเองในปัจจุบันชาตินี้

 

แวะเข้ามาอ่าน กระทู้ดี ๆ ขอบคุณครับ

 

ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆอย่างนี้มากครับ

 

(good)

 

อ่า....ถ้าเคยล่วงเกินพระสงฆ์ผู้ทรงด้วยธรรมด้วยวาจา อย่างลับหลังควรทำยังไงดีอะครับ

 

แนะนำให้ ใช้บทนี้เลยดีไม๊ค่ะ ทำการขอขมาใหญ่เลยก็ดีนะคะ .....

<CENTER>ขอขมาใหญ่ในชีวิตเพื่อพิชิตดวงธรรม

โดย

ท่านแม่บงกช สิทธิพล

แดนมหามงคล

ที่พักบำเพ็ญเพื่อสะสมอารมณ์พระนิพพาน

บ้านช่องแคบ อ.ไทรโยค จ.กาญจนบุรี ๗๑๑๕๐



</CENTER>ลูกน้อมเปิดใจไขกรรมออก

ลูกขอนอบน้อมพร้อมเทียนเหนือเศียรเกล้า เพื่อก้มกราบขมา กราบลาโทษ กราบบูชาสักการะ กราบอนุโมทนา กราบสาธุการ แด่ .....

คุณพระพุทธเจ้า ทุก ๆ พระองค์

คุณพระธรรมเจ้า ทุก ๆ พระองค์

คุณพระอริยสงฆเจ้า ทุก ๆ พระองค์

คุณพระบิดามารดา คุณครูบาอาจารย์

และผู้มีพระคุณทุก ๆ ท่าน

ลูกทั้งหลายขอน้อมเปิดใจไขกรรมที่ทำมา เพื่อขอขมาใหญ่ในชีวิต

๑. ลูกเคยล่วงเกินด้วยกาย วาจา ใจ ต่อคุณพระพุทธเจ้า ทุกๆ พระองค์ ต่อคุณพระธรรมเจ้า ทุก ๆ พระองค์ ต่อคุณพระอริยสงฆเจ้า ทุก ๆพระองค์ ทั้งเคยล่วงเกินต่อพระภิกษุสงฆ์ พระสมมติสงฆ์ ท่านสามเณร ทั้งแม่ชี แม่พราหมณ์ พ่อพราหมณ์ และนักบวชทั่วโลก ทั้งเจตนาและรู้เท่าไม่ถึงการณ์ แต่กาลก่อนจนถึงวันนี้

๒. ลูกเคยละเมิดคำสอนโอวาทของบิดามารดาผู้ให้เลือดเนื้อและชีวิต เคยถกเถียงต่อปากต่อคำ อันทำให้พ่อแม่เสียใจ เสียขวัญ เสียน้ำตา เสียกำลังใจ เพราะการกระทำอันผิดแนวของการเป็นลูกที่ดีของท่าน แต่กาลก่อนจนถึงวันนี้ ซึ่งการทำให้ท่านผิดหวังในตัวลูก เท่ากับเป็นการฆ่าบั่นทอนชีวิตพ่อแม่ทีละน้อย ๆ ซึ่งเป็นบาปมหันต์แท้ อาจเป็นผลให้ผลักต้านกั้นทางพระนิพพาน

๓. ลูกเคยล่วงเกินคุณครูบาอาจารย์ ทั้งผู้เคยมีพระคุณและมีอุปการะคุณ โดยการกระทำตัวผิดทาง ไม่เอาคำสอนโอวาทท่านมาปฏิบัติเสียแรงที่ท่านพร่ำสอนด้วยใจห่วงใย ด้วยใจรักเมตตา ลูกเคยทำลายล้างคำสอนท่านที่หวังดี แต่กาลก่อนจนถึงวันนี้

๔. ลูกเคยล่วงเกินทุก ๆ ท่านในภูมิจิตแห่งพระนิพพาน ภูมิจิตแห่งพรหมโลก ภูมิจิตแห่งเทวโลกแห่งมนุษย์โลก ภูมิจิตแห่งเดรัจฉานโลก ภูมิจิตแห่งวิญญาณโลก ล่วงเกินต่อปูชนียสถานแดนธรรมในโลก ทั้งเจตนาและมิได้เจตนา รู้เท่าไม่ถึงการณ์ แต่กาลก่อนจนถึงวันนี้

๕. ลูกเคยแสดงความหยาบกระด้าง หรือใช้กำลังด้วยโทสะรุนแรงตบตีต่อยชกลูกหลาน หรือสามีภรรยาอย่างขาดสติ ขาดจากคุณค่าของมนุษย์ทำตนดุจเดรัจฉาน ลูกเป็นผู้โง่เขลาเมาหลงในอารมณ์ของตนเอง แต่กาลก่อนถึงวันนี้

๖. ลูกเคยผิดพลาดมัวหมองด่างพร้อยรอยมลทินในศีลกาย ศีลวาจา ศีลใจ ทั้งผิดสัจจะที่ตั้งใจ บางข้อบางประการ บางโอกาส แต่กาลก่อนถึงวันนี้

๗. ลูกเคยแสดงออกทางสายตาใบหน้าว่าโกรธเคืองอาฆาตพยาบาท ทั้งเคยสาปแช่งจองเวร ทั้งอิจฉาริษยา ทั้งนินทาใส่ร้ายผู้อื่น และเคยปั้นโยนความผิดให้ผู้อื่นโดยไม่เป็นความจริงเลยแต่กาลก่อนถึงวันนี้

๘. ลูกเคยแสดงความไม่บริสุทธิ์ทางกาย วาจา ใจ ต่อผู้อื่น ทั้งต่อหน้าและลับหลัง แต่กาลก่อนถึงวันนี้

๙. ลูกเคยแสดงอาการกระทบกระแทกใส่หมู่คณะ หรือผู้อยู่ในครัวเรือนโดยเจตนาจากโทสะ โมหะ อันผิดทาง แต่กาลก่อนจนถึงวันนี้

ลูกนอบน้อมขอขมาใหญ่ในชีวิต

วันนี้ลูกทั้งหลายขอนอบน้อมโอบอุ้มเทียนทิพย์ เทียนมหามงคล เทียนทอง เทียนมหากุศล เทียนธรรม ดับทุกข์ทั้งสิ้น เพื่อกราบขอขมา กราบลาโทษทั้งปวง

ลูกทั้งหลายขอนอบน้อมก้มกราบฝ่าพระบาทพระศาสดาทุก ๆ พระองค์ ขอพระองค์ทรงโปรดรับรู้เป็นสักขีพยาน เป็นพระประธานในการน้อมใจขอขมาใหญ่ในชีวิตลูกเถิด
ขอเดชแห่งคุณพระ พร้อมทั้งพลังมหาบารมีของโลก พร้อมทั้งพลังบารมีของลูก ๆ ที่ร่วมใจบำเพ็ญบารมีวันนี้ จงเกิดอานุภาพ ให้กายลูกเกิดใหม่ ได้มีกายเป็นธรรมมหากุศล วาจาลูกเกิดใหม่ ได้มีวาจาเป็นธรรมมหามงคลแด่ตนและผู้อื่น ได้ดวงจิตที่เกิดใหม่ได้ดวงใจที่เป็นทิพย์ในธรรมตลอดกาล

พระพุทธบิดาเจ้าขา ลูก ๆ ทั้งหลายได้สำนึกตรึกเห็นชัด ในความผิดพลาดบกพร่องมัวหมองของตนเอง พร้อมทั้งเริ่มเข้าใจในพุทธโอวาทของพระพุทธบิดาว่า

 

ดีจังเลยครับ ผมเป็นอย่างนี้อยู่บ่อยๆครับได้รู้แล้ว ก็กลัวเหมือนกันครับ ง้า จะพยายามล้างสิ่งผิดๆออกจากใจครับ ขอบคุณครับ

 

บางครั้งเราก็ดูไม่ออกน่ะครับว่าคนนั้น หรือคนนี้เป็นผู้มีธรรม บางทีเราอาจจะล่วงเกินไปแล้วก็ได้ ยิ่งเรื่องของจิต บางครั้งการกระทำกับจิตอาจจะไม่สัมพันธ์กัน เราอาจคิดว่าไม่สมควร แต่จิตท่านไม่ได้คิด ไม่ยึดติด อืม...พูดไปก็งง ๆ ไป สรุปเองเปงว่าควรทำการขออโหสิกรรมกันบ่อย ๆ ละกันน่ะคับ อาจจะทุกวันพระ หรือทุกอาทิตย์ ก็ได้แล้วแต่เวลาคับ

 

.
...ใช่ครับน้อง golf แต่ทุกวันอย่างน้อยก่อนนอนจะดีกว่า เพราะไม่รู้ว่า
เราจะได้ตื่นขึ้นมาณ ที่เดิมนี้อีกหรือไม่ เป็นมรณานุสสติด้วย

 

...

 

อุนโมทนาค่ะ

 

ผมเชื่อโดยสนิทใจเลยครับกับคำกล่าวที่ว่า ความคิดของคนเราเป็นเหมือน หนังสือที่เปิดอยู่ คนทั่ว ๆ ไปอาจไม่ได้ยินในสิ่งที่คิด แต่ถ้าเป็นผู้มีพลังจิต ท่านรับรู้ได้ครับ ผมก็ไม่ทราบว่าทำได้อย่างไร และท่านก็สามารถ
สื่อเข้ามาในความคิดได้ด้วย เพื่ออบรมตักเตือน
ฉะนั้น เวลาเข้าวัด ฟังพระเทศน์ ผมจึงระวัง ทั้งกาย วาจา และใจ ตลอดจนความคิด ไม่คิดในทางร้ายหรือไม่ดี ตลอดจนคิดเพ้อเจ้อ ไร้สาระครับ เพราะอาจไปรบกวนท่านได้ครับ ผมประสบมากับตัวเองครับ
(ความคิดส่วนตัวครับ โปรดพิจารณาครับ)