ดิฉันกับมารดา มักมีปากเสียงกันบ่อยๆทำอย่างไรดีค่ะ

พ่อและแม่ของดิฉันหย่าร้างกัน แม่เลื้ยงดิฉันกับพี่ชายมาโดยที่พ่อไม่ได้ส่งเสียเลี้ยงดู ดิฉันก็ไม่ได้ทำตัวเป็นคนมีปัญหา ตั้งใจเรียนจนจบปริญญาตรี แม่ดิฉันไปติดพันกับสามีของผู้อื่น โดยผู้ชายคนนี้เคยเป็นเพื่อนที่คอยช่วยเหลือกันมาก่อน แต่เขาแต่งงานไปนานแล้ว ต่อมาดิฉันเข้าทำงาน ได้ประมาณ 3 ปี ก็เกิดอุบัติเหตุทางรถ ทำให้ไม่สามารถเดินได้เหมือนปกติ แต่ช่วยเหลือตนเองได้ ดิฉันจึงทำของขายอยู่ที่บ้าน แม่ของดิฉันเชื่อผู้ชายคนนี้มาก จนไม่ฟังคำพูดของดิฉันเลย บางอย่างที่แม่ทำไม่ถูกต้อง ดิฉันก็จะบอกด้วยเหตุผลว่า อย่าทำสิ่งนั้นเพราะอะไร แต่แม่ก็จะไม่ฟังแล้วก็บอกว่าดิฉันไม่ต้องเถียงท่าน เราจึงมีปากเสียงกันบ่อยๆ ดิฉันควรทำอย่างไรดีค่ะ เพราะตัวดิฉันเองเวลาพูดด้วยเหตุผลแต่ท่านไม่ฟังอะไรเลย ทำให้ดิฉันรู้สึกไม่ดีกับท่านไปด้วยนะค่ะ

 

ขอแค่คุณทำหน้าที่ลูกที่ดีอย่างเดียวก็พอแล้ว ลูกที่ดีทำให้พ่อแม่สบายใจ ไม่ใช่เข้าไปแก้ไขปัญหาของพ่อแม่คุณต้องแยกแยะให้ถูก หรือลองเข้าไปอ่านสนทนาภาษาธรรมของดร.สนอง วรอุไร ในเว็ปกัลยาณธรรม มีปัญหาแบบนี้คล้ายกันมาถามเยอะมากค่ะ

 

เห็นใจกับสิ่งที่เกิดกับท่านจขกทครับ เรื่องที่มีปากเสียงกับแม่นั้น ท่านจขกท พึงทราบว่าไม่มีใครสามารถจะโน้มน้าวใจคนอื่น ให้เปลี่ยนแปลง และ่ทำในสิ่งที่ดี ถูกต้องหรือถูกใจใครๆได้เลย..ถ้าว่าเขาจะเปลี่ยนแปลง ทำในสิ่งที่ดีและถูกได้ ก็เพราะตัวเขามีใจจะทำเองเท่านั้น

ดังนั้น เมื่อท่านบอกห้ามเตือนแล้ว แต่แม่ไม่ทำไม่แก้ไข ก็พึงยุติการบอกกล่าวนั้นเสีย เพราะรังแต่จะเกิดการทะเลาะทุ่มเถียงเอาชนะกันด้วยอำนาจของมานะ ซึ่งไม่มีประโยชน์อะไร..เราเองทำหน้าที่ที่มีของเราให้บริบูรณ์เท่านั้นก็พอแล้ว และพยายามเก็บหอมรอมริบทรัพย์ไว้เลี้ยงดูตนเองในภายหน้า ไม่คาดหวังในทรัพย์ไรๆของแม่..

เพราะการที่แม่ล่วงศีลเกี่ยวข้องด้วยชายมีเจ้าของ ก็คาดได้ว่าที่ชายนี้จะไม่หวังประโยชน์ในทรัพย์นี้ ย่อมเป็นไปไม่ได้ จึงคาดไม่ได้ว่าวันใดแม่จะถูกชายไร้ศีลผลาญจนหมดตัวเมื่อไร..เราจึงควรเตรียมตัวพึ่งตนเองให้มากโดยเร็วที่สุด..

อนึ่ง พิจารณาให้ถี่ถ้วนว่า ที่เราบอกกล่าวแม่เช่นนั้น เป็นเพราะแม่ทำผิดจริงหรือเพราะแม่ทำถูก แต่ไม่ถูกใจเรา หากเป็นกรณีหลัง การเำ่พ่งโทษติเตียนแม่ย่อมเป็นบาปมีโทษควรละเสีย..

เป็นกำลังใจให้พ้นความอึดอัดขัดเคืองไวๆครับ

 

ผมเองก็โง่มาก....พ่อชอบว่าย่า.....เราสงสารย่า....เลยบอกกึ่งสอนพ่อ
ว่าตัวก็เป็น...ไปว่าย่า....พ่อก็เฉย....เพราะไม่ทันตัวจริงๆๆๆๆๆๆจะเฉยก็ไม่เฉย
มาคิดได้ทีหลัง.....ตัวก็ก้าวขาลงนรกไปแล้วครึ่งตัว
สำนึกครับ

 

ขอแสดงความเห็นใจ k.จขกท นะคะกับวิบากกรรมที่ต้องเผชิญ หากจะกล่าวถึงพระในบ้านผู้มีพระคุณที่แม้ชาตินี้จะมีสิ่งใดทดแทนพระคุณท่านได้หมด ก็หามีไม่ ที่สำคัญคุณแม่ของk.จขกท ขอชมท่านที่เลี้ยงดูคุณและพี่ชายมาจนมีวันนี้ได้เพียงคนเดียว รักคุณแม่ให้มากนะคะ สิ่งไม่ดีที่ผิดศีลธรรมซึ่งคุณแ่ม่ยังกระทำอยู่ และk.จขกท ได้บอกกล่าวท่านแล้วแต่ท่านจะเห็นเป็นเช่นไรนั้น ก็สุดแท้แต่ตัวของท่าน ขอให้นึกเอ็นดูท่านอยู่ห่างๆ เพราะตอนนี้คงไม่มีประโยชน์หากท่านไม่ทุกข์ ท่านก็จะไม่เห็นธรรม "สิ่งที่ดีควรถูกหว่านลงบนที่รองรับที่ดีเช่นเดียวกัน"ฉันใดฉันนั้น

"ปัญญาที่เกิดขึ้นภายในชีวิตของแต่ละบุคคลนั้น เป็นภาวะที่ถูกกลั่นกรองจากการฝึกฝนอย่างถูกต้อง เป็นความสว่างไสวที่มีอยู่ในเรือนใจ ที่พร้อมจะเข้าใจกำหนดรู้ปัญหาที่มี และคลี่คลายให้บรรเทาลง กระทั่งนำไปสู่การดับสลายได้อย่างสิ้นเชิง"

ขอให้วางทุกข์ วางใจลงเสีย และหมั่นสวดมนต์ภาวนาส่งบุญให้คุณแม่มากๆ ค่ะ เป็นสิ่งที่ทดแทนพระคุณท่านได้ดีที่สุด วิบากกรรมของท่านจะได้ถูกลดทอนลง หมั่นฝึกจิตตนเองให้มีสติและรับธรรมะของพระพุทธองค์เข้ามาไว้ในจิตใจ เพราะธรรมะของพระพุทธองค์จะคุ้มครองคุณอยู่เสมอนะคะ ดิฉันเชื่อว่าวันนึง อีกไม่นานนี้ k.จขกท.จะต้องใช้ธรรมะ รักษากายและรักษาใจของคุณแม่ของคุณแน่ๆ ค่ะ ขอให้สร้างฐานบุญของตนเองให้แข็งแรง บุญนั้นจะช่วยให้คุณแม่ก้าวผ่านความทุกข์ไปได้พร้อม ๆ กันกับคุณค่ะ เอาใจช่วยสุดฤทธิ์ค่ะ..เพราะดิฉันเองก็มีปัญหากับคุณแม่เหมือนกันค่ะ และดิฉันกำลังจะลอกคราบปัญหาด้วยปัญญาภายในที่ดิฉันพอมี..ให้เกิดกุศโลบายนำพาธรรมะเข้าหาคุณแม่ก่อน..และก็คาดหวังว่าวันนึงนั้น คุณแม่จะน้อมนำพระธรรมคำสอนสู่ใจของท่านด้วยตนเอง ** หลวงพ่อจรัญ ท่านสอนไว้ว่า สวดมนต์เป็นยาทา วิปัสสนาเป็นยากิน ** เดินตามรอยพระพุทธองค์มีแต่ได้กับได้นะคะ.. พวกเราเอาใจช่วย..สู้สู้ค่ะ ^^

 

ขอบคุณทุกๆท่านที่มาชี้แนะนะค่ะ ตอนนี้คิดได้ และสบายใจขึ้นมากเลยค่ะ