หล่อล่องลม

สรรพสัตว์ ทั้งหลาย ในโลกนี้
เกิดมามี บุญกรรม ที่ส่งผล
ทำดีชั่ว กรรมนั้นย้อน กลับยังตน
เกิดเป็นผล ให้ทุกข์ หรือสุขใจ

เมื่อกรรมดี ย้อนมา ก็เป็นสุข
กายไม่ทุกข์ จิตเบิกบาน สำราญไฉน
แต่กรรมชั่ว ย้อนมา กลับเศร้าใจ
ไม่มีใคร ช่วยเราได้ เท่าตัวเรา

ทีนี้ ย้อนกลับมา ดูที่จิต
จงพินิจ ให้ดี ดูที่ผล
จิตเป็นทุกข์ เพราะคิด จากจิตตน
กรรมส่งผล รับวิบาก ยากจะทน

แต่เมื่อเรา มีสติ รู้ดูอยู่
คอยตามรู้ ตามดู ทุกแห่งหน
เกิดปัญญา สว่างแจ้ง ในกมล
ทุกข์ในตน ถูกตัด ขาดทันที

เมื่อเรามี ปัญญา ที่กล้าแข็ง
วิบากแซง เข้ามา เพื่อส่งผล
จิตไม่ทกุข์ จิตปกติ ไม่หลงกล
วิบากผล ทำอะไร ไม่ได้เลย

กรรมเหนือกรรม เป็นอย่างนี้นะเพื่อนเอ๋ย
อย่าละเลย ตามรู้ เป็นนิสัย
ทำไปเถิด ไม่ต้อง พิรี้พิไร
ผลที่ได้ เกินค่า น่าลองดู

จิตเป็นกลาง จิตว่าง จิตเดิมแท้
มีอยู่แน่ ในหมู่ สัตว์ทั้งหลาย
ที่ไม่กลาง เพราะกิเลส มากล้ำกลาย
ความยินร้าย ยินดี มีเข้ามา

จิตเป็นกลาง อีกอย่าง เพราะสมาธิ
มีปีติ ผ่านไป สงบหนา
จิตเป็นกลาง แบบนี้ ราคะมา
ละเอียดซะ พาเรา ไม่เข้าใจ

จิตเป็นกลาง อีกอย่าง เพราะไตรลักษณ์
เห็นประจักษ์ จากจิต หมดสงสัย
มันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ นี่กระไร
ความยินร้าย ยินดี ไม่มีเอย

หัดแต่งกลอน อิอิ ผิดๆ ถูกๆ

มีสติ ระลึกได้ ในทุกที่
กอปรกับมี ปัญญา ไม่พาหลง
จิตไปไหน ตามรู้ ดูให้ตรง
ไม่เจาะจง เพ่งจ้อง ของไม่จริง

อันความทุกข์ ปรุงจิต เพราะคิดแต่ง
จิตแสดง ความจริง ไม่แปรผัน
จิตแอบคิด แอบปรุง อยู่ทุกวัน
รู้ไม่ทัน ถูกจิตพา หลงทางไป

อนิจจัง คือความ ไม่คงที่
เกิดแล้วมี ดับลง เลิกสงสัย
ทุกขังคือ ไม่คงทน ตลอดไป
คงสภาพ เดิมไม่ได้ ใช่มั่นคง

อนัตตา นี่หนา สำคัญผิด
ชอบไปคิด ว่าตัวเราของเรา ใช่ที่ไหน
เกิดสติ รู้เห็น ความเป็นไป
จิตจะคลาย ความยึดถือ คือตัวเรา